انواع اختلالات قلبی + اقدامات لازم | فروردین 1401
در این مقاله می خواهیم انواع اختلالات قلبی را به همراه اقدامات لازم آن ها مورد بررسی قرار دهیم. با ما همراه باشید.
سکته قلبی
توقف کامل خون رسانی به بخشی از عضله ی قلب را سکته قلبی می گویند که این حالت به دلیل انسداد یک یا چند شریان خون رساننده به قلب ایجاد می شود. در نهایت به دلیل توقف خون رسانی، بخشی از عضله ی قلب می میرد که یکی از شایع ترین انواع اختلالات قلبی عروقی می باشد.
علائم و نشانه های سکته قلبی
- احساس درد شدید و فشار ناگهانی در سینه و گاهی این درد به بازو، گردن، فک یا پشت انتشار می یابد و بیمار سعی می کند تا با تغییر وضعیت از درد خلاص شود.
- حالت تهوع، استفراغ، آروغ و تعریق شدید و گاه فرد علائم را به سوء هاضمه و به غذایی که خورده نسبت می دهد.
- مصدوم دچار تنگی نفس، ترس و اضطراب شدید می شود. نبض مصدوم سریع و گاه نامنظم و کند است که به دلیل ترس و اختلال در عملکرد قلب می باشد، فشار خون معمولاً پایین است، هر چند که گاهی به دلیل سیستم های دفاعی، عروق تنگ شده، فشار بالا می رود.
- این بیماران پوست سرد و رنگ پریده دارند، به طور ناگهانی احساس بی حالی شدید می کنند ؛ سپس ممکن است دچار کاهش هوشیاری شده، بیهوش شوند.
فراموش نکنید:
با توجه به تنوع علائم و گاه مشکل بودن تشخیص سکته به خصوص در افراد مسن در صورت بروز علائم فوق به سکته قلبی فکر کنید. بخصوص اگر بیمار سابقه بیماری قلبی نیز داشته باشد.
توجه:
درد در سکته قلبی در حال استراحت ایجاد می شود. درد بیش از 10 دقیقه و حتی گاهی ساعت ها یا روز ها ادامه دارد و با استراحت و مصرف قرص بهبود نمی یابد. اما درد در آنژین صدری با فعالیت شروع شده، طول مدت درد 5 ـ 3 دقیقه می باشد و با استراحت و مصرف قرص تسکین می یابد.
اقدامات اولیه
چنانچه درد مصدوم با استراحت و مصرف حداکثر 3 قرص زیر زبانی تسکین نیافت، احتمال سکته ی قلبی زیاد است.
مهمترین اقدام شما در این مرحله خبر کردن آمبولانس یا هر وسیله ی نقلیه مناسب جهت انتقال سریع مصدوم به مراکز درمانی می باشد. بنابراین تا رسیدن نیرو های اورژانس، امدادگر می تواند برای مصدوم هوشیار قرص آسپرین بچه جویدنی با دوز 100 میلی گرم تا دو بار در صورتی که سابقه حساسیت به این دارو یا موارد منع مصرف ( خونریزی های اخیر و….. ) را نداشته باشد استفاده کند.
توجه:
هر چه فاصله ی بین شروع درد و رسیدن به مراکز درمانی کمتر باشد، احتمال نجات بیمار از مرگ بیشتر است.
- از حرکت کردن بی مورد بیمار جلوگیری کنید و از اطرافیان مضطرب او بخواهید از کنار او دور شوند.
- در حین انتقال مصدوم به مراکز درمانی او را در وضعیت نیمه نشسته قرار دهید. پوشش تنگ دور گردن کمر او را شل کنید و دائماً نبض و تنفس او را کنترل نمایید. اگر بیمار بیهوش شد ولی تنفس و ضربان قلب داشت، او را در وضعیت بهبود قرار دهید.
- در صورت لزوم سریعاً عملیات C.P.R ( احیای قلبی ـ ریوی ) را شروع کنید.
بیهوشی
از دیگر انواع اختلالات قلبی بیهوشی است که از اختلال در عملکر مغز ناشی می شود و به حالتی گفته می شود که بیمار از آنچه در اطراف او رخ می دهد بی خبر بوده، قادر به انجام حرکات ارادی نباشد.
برخورد با مصدوم بیهوش کار مشکلی است زیرا:
- بیمار خود قادر به دادن اطلاعات در مورد علائم و شرح حال نمی باشد.
- بسیاری از اختلالاتی که منجر به از دست دادن هوشیاری می شوند، می تواند تهدید کننده ی حیات باشند. در این موارد تشخیص سریع، درمان و انتقال به مراکز درمانی ضروری است.
- بیهوشی، فرد را در وضعیت مرگ آور خفگی قرار می دهد. زبان فرد بیهوش به عقب گلو برمی گردد و راه تنفس را می بندد.
- ارزیابی وخیم تر شدن حال مصدوم بیهوش مشکل است. چون در فرد هوشیار بروز هر گونه ی مشکلی معمولاً با برخی نشانه ها یا با تغییرات واضح در هوشیاری یا رفتار وی همراه است. ولی ممکن است فرد بیهوش حالش بدتر شود، بدون اینکه امدادگر متوجه آن گردد.
علل بیهوشی
بسیاری از حوادث می توانند سبب بیهوشی شوند مانند مسمومیت ها، سکته مغزی، حمله ی قلبی، سنکوپ، تشنج، گرمازدگی و سرما زدگی.
اقدامات اولیه
- از باز بودن راه تنفس مصدوم اطمینان حاصل کنید. دندان لق یا دندان مصنوعی جابه جا شده یا هر جسم خارجی دیگر را از دهان مصدوم خارج نمایید و دهان او را از خون یا استفراغ پاک کنید.
- میزان تنفس، نبض و سطح هوشیاری مصدوم را بررسی کرده، مشاهدات خود را یادداشت کنید.
- اگر مصدوم بیهوش به صورت عادی نفس می کشید، او را در وضعیت بهبود قرار دهید.
- درصورت لزوم سریعاً عملیات C.P.R ( احیای قلبی ـ ریوی ) را شورع کنید.
غش یا سنکوپ
یکی از انواع اختلالات قلبی غش یا سنکوپ می باشد که عبارت است از بیهوشی موقت، که غالباً به علت کاهش جریان خون در مغز به طور گذرا ایجاد می شود.
علل غش
غش یا سنکوپ می تواند دلایل متفاوتی داشته باشد از جمله: اختلالات قلبی، بیماری ها عروق مغزی، ترس، هیجان، مصرف داروها، خستی، ایستادن یا نشستن طولانی مدت بدون حرکت مخصوصاً در محیط گرم.
علائم غش
معمولاً قبل از غش کردن، فرد علائم و نشانه هایی را ازخود نشان می دهد که عبارتند از: سرگیجه، ضعف، تاری دید، دیدن نقاط نورانی، تهوع، رنگ پریدگی پوست و تعریق.
در اکثر موارد غش علت جدی و خطرناکی ندارد و مصدوم سریعاً بیدار می شود، با این حال اگر یکی از موارد زیر در مصدوم دیده شود باید فرد تحت مراقبت های پزشکی قرار گیرد:
- اگر حملات غش تکرار شود.
- اگر فرد سریعاً هوشیاری خود را به دست نیاورد.
- اگر غش در حالت نشسته یا خوابیده رخ دهد.
- اگر علت غش نامشخص باشد.
اقدامات اولیه
- از سقوط مصدوم جلوگیری کنید.
- مصدوم را روی سطح صاف بخوابانید و پاهای او را 25 ـ 20 سانتی متر بالا تر از سطح زمین قرار دهید (به شرط آن که مصدوم به دنبال سقوط، دچار شکستگی احتمالی نشده باشد) تا بدین ترتیب جریان خون مغز بیشتر شود.
- لباس های مصدوم را در نقاط تنگ آزاد کنید.
توجه داشته باشید که هوای آزاد و خنک و قرار دادن پوشش مرطوب روی صورت مصدوم به بیدار شدن او کمک می کند.
فراموش نکنید:
- هیچ گاه به مصدوم چیزی نخورانید تا زمانی که کاملاً بیدار شده، قدرت بلع کافی داشته باشد.
- از استشمام نمک یا بخور آمونیاک برای مصدوم خودداری کنید.
- از پاشیدن یا ریختن آب روی صورت مصدوم خودداری کنید.
- از سیلی زدن به صورت مصدوم به قصد بیدار کردن وی خودداری کنید
تشنج
یکی از انواع اختلالات قلبی تشنج می باشد که عبارت است از اختلال در فعالیت الکتریکی مغز (به معنای تولید امواج عصبی در مغز) که به دو صورت عمومی و موضعی ایجاد می شود. در تشنج عمومی اختلال به تمام قسمت های مغز منتشر می شود اما در تشنج موضعی اختلال در یک بخش از مغز باقی می ماند.
در تشنج عمومی فرد بیهوش شده، دچار اختلال در فعالیت اندام ها خواهد شد. اما در تشنج موضعی فرد بیهوش نشده، فقط در یک قسمت از بدن مانند دست ها یا پاها دچار لرزش و اسپاسم (گرفتگی عضلات) می شود.
اگر تشنج به طور مکرر درطول زمان تکرار شود و ضایعات مغزی (مانند آبسه، تومور و سکته ی مغزی) یا اختلالات خاصی (مانند کاهش قند خون یا تب بالا) در بدن وجود نداشته باشد به آن صرع (بیماری روانی یا نشانه ی عقب ماندگی ذهنی و یا بیماری نیست. فرد مصروع می تواند مانند افراد سالم، عملکرد های طبیعی خود را داشته باشد.) گفته می شود.
علل تشنج
- اختلالات سیستم عصبی مانند صرع، صدمات سر، سکته مغزی و ضایعات مغزی مانند آبسه مغزی، مننژیت و عفونت مغز.
- مسمومیت با منوکسید کربن، کاهش قند خون، افزایش درجه حرارت بدن به بیش از 42 ـ 41 درجه سانت گراد.
- مسمومیت های دارویی یا قطع ناگهانی دارو های ضد تشنج و مواد مخدر.
علائم و نشانه ها
علائم و نشانه های تشنج عمومی را می توان در دو مرحله مشاهده نمود:
- در مرحله ی اول مصدوم ناگهان بیهوش شده، به زمین می افتد.
- سپس برای چند لحظه بدن مصدوم سفت و سخت شده، نفس او بند می آيد.
- لب ها کبود شده، صورت و گردن به طور غیر عادی پر خون می شود.
- در مرحله دوم ماهیچه های بدن مصدوم شل شده، حرکات تشنجی شروع می شود؛ حرکات تشنجی به صورت انقباض و انبساط اندام های ماهیچه های بدن دیده می شود.
- در این مرحله تنفس مشکل و صدا دار می شود، دهان مصدوم قفل شده، کف در اطراف دهان او ظاهر می شود که گاهی به علت گاز گرفتن زبان، کف آغشته به خون است.
- بی اختیاری در دفع ادرار و مدفوع نیز دیده میشود.
- سر انجام ماهیچه ها شل شده، مصدوم را برای چند دقیقه بیهوش می ماند.
- مصدوم پس از بیدار شدن احساس سرگیجه دارد و ممکن است تمایل شدیدی به خوابیدن داشته باشد.
اقدامات اولیه
هنگام بروز تشنج به به هر علتی کمک های اولیه زیر را انجام دهید:
- مصدوم را روی سطح صاف بخوابانید.
- از سر مصدوم محافظت کنید و اگر مصدوم سقوط کرده، به علائم آسیب سر توجه کنید.
- پوشش های تنگ اطراف گردن و سینه را آزاد کرده، اطراف مصدوم را خلوت کنید.
- هنگامی که تشنج پایان یافت، او را به پهلو برگردانید یا او را در وضعیت بهبود قرار دهید.
- به دنبال علامت مخصوص که معرف بیماری صرع است، بگردید (گردنبند، مچ بند، کارت مخصوص).
- لازم به ذکر است که تشنج ناشی از صرع پس از 2 ـ 1 دقیقه تمام می شود و در اکثر موارد نیازی به مراقبت های پزشکی نمی باشد.
- پس از اتمام حمله تا زمانی که از بهبود حال مصدوم مطمئن نشده اید در کنار مصدوم بمانید.
هرگاه مصدوم یکی از شرایط زیر را دارا بود، به مراکز اورژانس اطلاع دهید:
- اگر تشنج علت مشخصی نداشته باشد.
- اگر تشنج بیش از 5 دقیقه طول بکشد.
- بیدار شدن مصدوم طولانی شود و یا تشنج مجدداً تکرار شود.
- مصدوم دچار مشکلات تنفسی باشد.
- مصدوم باردار بوده یا مشکلات طبی دیگری داشته باشد.
- علائمی از صدمه در قسمت های مختلف مانند شکستگی به دنبال زمین خوردن در مصدوم وجود داشته باشد.
توجه:
- هیچ گاه در حال تشنج به مصدوم خوراکی یا نوشیدنی ندهید.
- سعی نکنید او را بیدار کنید.
- سعی نکنید دست و پای مصدوم را برای جلوگیری از تکان های ناشی از تشنج نگه دارید.
- در صورت قفل شدن دندان های مصدوم، سعی نکنید بین دندان های او چیزی قرار دهید.
- روی صورت مصدوم یا داخل دهان او آب نریزید.
- مصدوم را به محل دیگری انتقال ندهید مگر اینکه خطری مصدوم یا شما را تهدید کند.
دیدگاهتان را بنویسید