وظایف امدادگر کمک های اولیه
اصول کلی کمک های اولیه در تمام سوانح، صرف نظر از وخامت آن یکسان می باشند. حادثه هر چه که باشد وظایف امدادگر کمک های اولیه آن است که به سرعت و با خونسردی به طور صحیح وارد عمل شود.
وظایف امدادگر کمک های اولیه را می توان در پنج عنوان طبقه بندی نمود:
- برخورد مناسب با حادثه و مصدوم
- ارزیابی صحنه حادثه
- معاینه و ارزیابی مصدوم
- اقدامات درمانی
- انتقال مصدوم
1- برخورد مناسب با حادثه و مصدوم:
در برخورد با مصدوم و اطرافیان وی حفظ آرامش و خونسردی و همچنین انتقال این آرامش به مصدوم و اطرافیان او می تواند اعتماد و اطمینان آن ها را در کمک رسانی جلب نماید. مسلما با مطرح نمودن یک تشخیص غلط برای مصدوم یا بیمار موجب ایجاد ترس و اضطراب در آن ها خواهید شد.
اجازه ندهید مصدوم جراحات خود را ببیند این امر ممکن است وضعیت مصدوم را بدتر نماید و یا عدم رعایت احترام و دستپاچگی شما می تواند موجب سلب اعتماد مصدوم و همراهان او از شما شود. پس از کسب اطمینان از اینکه برای نجات مصدوم خود را به خطر نمی اندازید، چنانچه پزشک، پرستار یا شخص با تجربه تر از شما در محل حضور نداشت با آرامش عهده دار مسئولیت امداد شوید.
2- ارزیابی صحنه حادثه:
ابتدا بر خود مسلط شوید و بررسی دقیقی از وضعیت سانحه به عمل آورید و در مورد اولویت اقدامات وظایف امدادگر کمک های اولیه، تصمیم گیری نمایید. شرایطی که در این امر موثر هستند عبارتند از:
1- رعایت ایمنی – 2- کمک خواستن از دیگران -3- تقاضای کمک از مراکز اورژانس
-
رعایت ایمنی
نخستین و مهم ترین اولویت کار شما، حفظ امنیت خود شما است.
این قانون را به یاد داشته باشید: در صورتی که آسیب ببینید قادر به کمک به مصدوم، سایر امداد گران یا خود نخواهید بود. بنابراین خود را از مکان های بالقوه خطرناک مانند نواحی نشت مواد سوختنی، آتش سوزی، خروج مواد شیمیایی، وجود اشعه و …. دور کنید.
منبع: pishva.sbmu.ac.ir
هیچ گاه وارد صحنه های شلوغ و بی ثبات مانند صحنه جنایت، گروگانگیری و آشوب نشوید مگر اینکه تحت کنترل نیرو های پلیس باشید. وقتی احساس می کنید بیمار، بستگان او یا افراد حاضر در صحنه تحت تاثیر دارو ها یا الکل قرار دارند یا دچار اختلالات رفتاری یا مشکلات روانی هستند، بسیار احتیاط کنید.
در صحنه حادثه راهنمایی های پلیس، نیروی برق و آتش نشانی و سایر کارشناسان را بکار بگیرید. برای مثال:
تصادفات جاده:
یکی از حاضرین را مامور کنید که ترافیک را کنترل نماید، او را در محلی دور از خود و مصدومین بگذارید. مواظب خطر آتش سوزی از ناحیه باک بنزین باشید، موتور های روشن را خاموش نمایید.
گاز و دود های سمی:
در صورت امکان بلافاصله منبع گاز یا دود را قطع و مصدوم را از محل خارج کنید.
برق گرفتگی:
اتصال برق را قطع کنید و احتیاط نمایید در حین انجام کمک های اولیه با برق تماس پیدا نکنید.
آتش سوزی و ریزش آوار:
قبل از هر کاری بلافاصله مصدوم را به محل امن انتقال دهید.
برای درمان مصدومان لازم است محیط را ایمن سازید. برای حفظ ایمنی بیماران یا افراد حاضر می توانید مسیر عبور و مرور وسایل نقلیه را تغییر دهید. در شب لباس های روشن و در صورت امکان وسایل شب نما استفاده نمایید و به صحنه حادثه نور کافی بتابانید.
علاوه بر این در صورت لزوم برای جلوگیری از بیماری های عفونی به هنگام مراقبت از مصدوم از وسایل جدا کننده ی ترشحات بدن مانند دستکش لاتکس، ماسک و در صورت امکان عینک محافظ و گان استفاده کنید.
-
درخواست کمک از حاضرین
بعضی از حاضرین می توانند کاملا مفید باشند و در درمان مصدومین به شما کمک کنند. سایر حضار ممکن است فقط سر و صدا راه بیندازند. این دسته از افراد را با مسئولیتی که به آن ها واگذار می کنید، مشغول نمایید و مانع دخالت آن ها در کارتان شوید. از فردی بخواهید که ترافیک را کنترل کند و از دیگری درخواست نمایید جلوی ازدحام جمعیت را بگیرد.
عده ای را برای درخواست کمک به سوی تلفن روانه کنید و مطمئن شوید که پیامی را که باید برسانند کاملا فهمیده اند. برای اطمینان از این قضیه از آن ها بخواهید که پیام را بنویسند یا تکرار کنند. از کلیه افراد بخواهید که پس از انجام کار، گزارش خود را به شما بدهند.
-
تقاضای کمک از مراکز اورژانس
در صورتی که احساس کردید به امکانات و یا نیروهایی مانند آمبولانس، پلیس و آتش نشانی احتیاج دارید، در این زمینه اقدام نمایید. چنانچه خودتان و یا فرد دیگری را جهت انجام این امور فرستاده اید، اطمینان حاصل نمایید که اطلاعات به درستی انتقال یافته است.
الف – شماره تلفن خودتان: (اگر در محل حادثه تلفن وجود دارد) شماره تلفن را در ابتدا به مسئول مربوطه بدهید تا اگر به هر دلیلی مکالمه قطع شد او بتواند با شما تماس برقرار کند.
ب – محل دقیق سانحه: به نزدیکترین خیابان اصلی یا سایر نشانه های راهنمایی کننده اشاره نمایید.
پ – نوع و شدت حادثه: به طور مثال تصادف رانندگی، دو اتومبیل به هم خورده اند، چهار نفر مصدوم شده اند.
ت – تعداد، جنس و سن تقریبی مصدومین و درصورت امکان ماهیت جراحت.
ث – تقاضای کمک های ویژه در موارد خاص: چنانچه با مواردی نظیر حمله قلبی یا زایمان مواجه هستید قبل از گذاشتن گوشی تلفن مطمئن شوید که تمام اطلاعات ضروری رد و بدل شده است.
تلفن های ضروری: اورژانس: 115 آتش نشانی: 125 پلیس: 110
3- ارزیابی مصدوم:
پس از تضمین امنیت صحنه حادثه، نیاز های مصدوم اولویت بعدی است بنابراین برای تعیین این نیاز ها و مشکلات لازم است مصدوم را ارزیابی کنید. ارزیابی مصدوم را باید بر اساس اصل اولویت های درمانی انجام دهید.
اولویت درمانی بدان معنی است که باید ابتدا مشکلاتی را که خطر فوری برای مصدوم ایجاد می کنند شناسایی و حل کنید و تنها پس از آن توجه خود را به مشکلات با فوریت کمتر و یا خطراتی که ساعت ها یا حتی روز ها بعد ایجاد می شوند، معطوف کنید.
-
چگونگی وقوع حادثه
به چگونگی وقوع حادثه کاملا توجه نشان دهید زیرا ممکن است نشانه هایی از آسیب احتمالی را در بر داشته باشد، به طور مثال یک بطری ماده سفید کننده باز شده کنار مصدوم ممکن است سرنخ یک مسمومیت باشد.
داشته سابقه پزشکی مصدوم بسیار موثر است به ویژه زمانی که احتمال می دهید مواردی نظیر بیماری قند یا بیماری قلبی وجود دارد. اگر امکان دارد از جزئیات وضع مصدوم یادداشت بردارید زیرا در مراکز درمانی قابل استفاده است. این اطلاعات را اگر ممکن باشد از مصدوم یا یکی از حاضرین می توان به دست آورد.
به عنوان مثال مجروح ممکن است فقط بتواند بگوید “من سر خوردم و افتادم” در حالی که شاهد ممکن است اظهار کند “به چشم خود دیدم که مصدوم به زمین افتاد و سرش به دیوار خورد”
هرگز مصدوم را دستپاچه نکنید و به خاطر بسپارید که کلیه اطلاعات را به محض رسیدن پزشک یا مامور اورژانس به آن ها بدهید
-
علائم
مواردی هستند که در وظایف امدادگر کمک های اولیه قابل مشاهده و درک آن ها است. برخی از علائم قابل مشاهده هستند نظیر خونریزی خارجی واضح، رنگ پریدگی صورت و تعریق بیش از حد. برخی از علائم قابل شنیدن می باشند مانند تنفس همراه با صدا و غلغل. بعضی دیگر از علائم با لمس مشخص می شوند مانند سفتی شکم و علائم دیگر نیز با استفاده از تست های مختلف قابل شناسایی هستند.
-
نشانه ها
مواردی هستند که به دنبال بیماری یا جراحت به وسیله خود مصدوم احساس و گزارش می شوند. این نشانه ها توسط شخص امدادگر قابل ارزیابی و تشخیص نیستند نظیر درد، تهوع، سرگیجه یا تشنگی.
اصولا نشانه ها را تنها می توان از فرد هوشیار پرسید. وقتی خود مصدوم بیهوش است، امدادگر گاهی می تواند نشانه ها را از اطرافیان وی که قبل از بیهوش شدن مصدوم در صحنه حاضر بوده اند، بپرسد.
بعضی از علائم مصدوم ممکن است بلافاصله مشخص شوند به ویژه در اولین نگاه. برای مثال جراحت خارجی واضح، حالت بیهوشی یا کبودی (تغیر رنگ آبی) محسوس در صورت. از سوی دیگر مصدوم ممکن است به محض اینکه به او رسیدید، خودش اطلاعاتی در مورد برخی از مشکلاتش (نشانه ها) بیان نماید.
معمولا مصدوم از مشکلی که بیش از همه آزارش می دهد مانند درد، سختی تنفس، تهوع، ضعف یا تشنگی شکایت خواهد کرد در بسیاری از موارد، علائم و نشانه های واضح مشکل اصلی را بلافاصله مشخص می کنند. با این وجود امدادگر کمک های اولیه نباید تنها روی واضحات تکیه کند، بلکه باید مصدوم را ارزیابی نماید و در صورتی که مصدوم هوشیار است، از او بخواهد نشانه هایی اضافی را که در ابتدا مشخص نبوده اند، بیان کند.
4- اقدامات درمانی:
امدادگر به هنگام مواجه با هر وضعیتی باید اقدامات مناسب را با ملایمت سرعت انجام دهد و بهتر است آرامش خود را در حین انجام اقدامات حفظ نماید و مصدوم را با پرسش های بی مورد آزار ندهد و پس از انجام اقدامات لازم مراقب مصدوم باشد تا گروه های امداد برسند.
5- انتقال مصدوم:
انتقال مصدوم عبارت است از حمل مصدوم از محل حادثه به محل امن یا به مراکز درمانی به صورتی که هیچ گونه عارضه ای برای مصدوم ایجاد نشود. دقت نمایید قبل از انتقال مصدوم از صحنه حادثه، اقدامات اولیه لازم انجام دهید، مگر آنکه خطری شما یا مصدوم را تهدید نماید.
به طور مثال هیچ گاه قبل از کنترل خونریزی، مصدوم را جابجا نکنید مگر آنکه خطر آتش سوزی، شما یا مصدوم را تهدید نماید.
- یک مصدوم بیهوش با ضربه سر باید درازکش باشد و سرش بالاتر از سطح پاهایش قرار بگیرد. هیچ وقت سر او را پایین تر از بدن قرار ندهید، زیرا ممکن است وضعیت او را بدتر کند. (چون فشار داخل مغزش بالا می رود)
- فردی که مشکل تنفسی دارد ولی هوشیار است، باید در هر وضعیتی که راحت تر است منتقل شود.
- مصدوم بیهوش را هرگز در حالت نشسته منتقل نکنید.
- مصدومی که خون زیادی از دست داده و یا در شوک است، باید پاهایش بالاتر از سر قرار گیرد.
دوره های آموزشی مرتبط
دیدگاه ها بسته شده است
امکان ارسال نظر وجود ندارد.